Chatrecensie: SKY

Neem een jonge, getalenteerde journalist en een musicalleek en laat hen in gesprek gaan over een musical waarvan zij zelf de doelgroep zijn. Koen en Petra bezoeken voorstellingen met jong talent, en delen hun bevindingen in speciale chatrecensies. Deze keer: de chatrecensie van SKY.

De musical SKY was afgelopen tijd bijna niet te missen in de media. De verwachtingen rondom de voorstelling, over een zestienjarig meisje dat op school gepest wordt, een overdosis drugs neemt en terecht komt in een soort droomwereld, waren vanaf begin af aan al hooggespannen. ‘Een nieuwe musical in 3D’; wat zou dat opleveren? Koen en Petra nemen de voorstelling door.

Koen: Ja, dus echt een 3D-bril op in het theater! Paste dat een beetje over je normale bril?

Petra: Tsja, dat is altijd een lastig moment… Maar ik kan je vertellen: het is goed te doen. De laatste keer dat ik dit had was bij de Pandadroom in de Efteling. Lang geleden.

Koen: Het duurt nog wel even voordat de techniek zo ver is dat een hele zaal dit zonder bril kan ervaren, kan ik je vertellen.

Petra: Dat zou zeker fijn zijn, en nog meer zorgen voor het ‘theatergevoel’. Met zo’n bril op voel je je meteen alsof je naar een scherm kijkt. Soms zette ik stiekem even mijn bril af...

Koen: Ja, ik ook! Zonder bril besef je ineens dat de spelers echt voor je staan! Haha, misschien een beetje gek aangezien dat het hele punt is van theater, nietwaar? Ik vraag me af hoe de spelers van SKY het zelf ervaren; dit moet best een ander publiek zijn om voor te staan. Maar goed, het 3D. Ik was wel erg verrast door het eerste beeld waarin je beweging zag...

Petra: Dat was gaaf inderdaad. Sky was op school, en je zag op de achtergrond leerlingen heen en weer lopen. Maar vooral de 3D-beelden in de droomwereld waren erg spectaculair. Majesteuze bossen, instortende kastelen, effecten die je meezogen naar de droomwereld: iets wat we nog niet eerder zo groots zagen in een musical.

Koen: Tof ja! De uitwerking en kleuren van de projecties waren prachtig. Soms was het inderdaad net alsof je je in een animatie bevond. Ik had wel het idee dat het scherm ervoor zorgde dat veel en profile werd gespeeld, waardoor de dynamiek op het podium zelf leek minder. Vond ik overigens niet erg hoor.

Niet leuk: Sky wordt gepest op school. Foto: Deen van Meer.

Petra: Laten we even bij het begin beginnen.

Koen: Ja, bij dat introfilmpje dat we te zien kregen voor de voorstelling begon. Een kleuter met haar vader op het strand, emotioneel muziekje, golven in slow-motion...

Petra: Ja, dat introfilmpje.

Koen: Ik dacht even dat we een videoclip van Marco uit 1995 gingen zien. Een beetje een gekke binnenkomer, vond je niet? Dat prachtige beginshot erna had denk ik wel volstaan.

Petra: Dat denk ik ook. Sky op haar bed, met een foto van haar vader in de hand… Dat ze aan haar overleden vader dacht hadden we dan ook wel begrepen.

Koen: Sky zelf was overigens verbluffend! Wat een geweldig stemgeluid heeft Lisse Knaapen.

Petra: Een ontdekking, mogen we wel stellen. Naast haar fantastische stem paste haar hele verschijning perfect bij het personage Sky. Ze was breekbaar en naar binnen gekeerd. Ik kan me voorstellen hoe blij men was toen zij auditie kwam doen.

Koen: De overige castleden waren ook erg goed gekozen. Eva van der Gucht speelt echt een fantastische rol als schoolhoofd/commandant; zowel fysiek als vocaal erg sterk!

Petra: Zeker! En Joel (van Idols!) was ook een prima bad guy. En Lone van Roosendaal...

Koen: Die was prachtig. Ze had geen grote rol, maar speelde hem goed.

Petra: Volgende puntje: het script. Tsja, het verhaal was niet zo origineel. Wel oké: geschikt voor jong en ook wel voor oud. Zestien zijn, problemen op school, je niet begrepen voelen: dat soort dingen.

Koen: Niet zo origineel? Zeg maar gerust 13 in een dozijn. Ik miste wel wat diepgang.

Petra: Dan komen we meteen bij het volgende punt: na een minuut of twintig komt Sky in dee droomwereld. Voor mij kwam het nogal uit de lucht vallen. Van het één op het andere moment waren er opeens allerlei wezens: een rups, een leger, een boze koningin en een feestende evil genius…

Koen: Ja, dat is wat er gebeurt in ‘Niemandsland’ he ;-) Volgens mij was dat een soort vagevuur waarin veel refereerde naar het echte leven van Sky. Een plek waar ze de kans kreeg onopgeloste zaken op haar eigen tempo te ontdekken, te begrijpen en af te handelen. Al begreep ik sommige metaforen in relatie tot de rollen niet echt, die bleken soms wat gek op elkaar aan te sluiten.

Petra: Ja, dat script had veel beter uitgewerkt kunnen worden. En uiteindelijk weet je wel snel waar het allemaal heen zal gaan. Verrassend is het absoluut niet.

Koen: Gelukkig hadden we John Ewbank & Marco Borsato’s muziek om het aan elkaar te rijgen! Als stond de muziek niet perse in dienst van de musical.

Petra: Het is gek om "Afscheid nemen bestaat niet" te horen in zo’n context. Er begon naast me iemand mee te neuriën! Afscheid nemen bestaat niet…

Koen: Ach dat vond ik niet echt storend, Mamma Mia! en Ja Zuster, Nee Zuster waren toch ook juist daarom leuk?

Petra: Misschien een persoonlijke kwestie dan: die vond ik eigenlijk niet zo leuk.

Koen: Maar goed, wat wordt het verdict?!

Petra: Het draaide wel echt om de 3D-effecten, hè? Dat is dan ook de tagline: ‘Nieuwe musical in 3D’

Koen: Ik kan me voorstellen dat het gebruik van de techniek hoge ogen gaat gooien in het buitenland. Het lijkt me dat de makers zich daar wel op hebben ingesteld gezien de naamgeving van de karakters...

Petra: ...En het moment waarop Sky’s moeder schreeuwt dat ze twee banen moet onderhouden om de school van haar dochter te kunnen betalen.

Koen: Op wat voor middelbare school zit zij? Ik ken die scholen niet.

Petra: Flauw ;-) Maar ja, er zit zeker een exportproduct in.

Koen: Jawel, ik weet dat bijvoorbeeld een jong gezin in mijn familie deze musical magisch zal vinden...

Petra: ...Maar ik vond het vooral een beetje voorspelbaar.

Koen: Op het 3D effect na dan!

Beoordeel SKY zelf op de productiepagina.