Hamilton: De gezusters Schuyler

Je hebt er vast wel over gehoord: Hamilton, de Broadwayhit van dit moment. De musical van Lin-Manuel Miranda (In The Heights) trekt momenteel volle zalen in New York en is vanaf 2017 ook wat dichter bij huis te zien, in Londen. In de musical wordt het levensverhaal van een van de grondleggers van de Verenigde Staten verteld: Alexander Hamilton. Maar er is ook een rol voor de vrouwen in zijn leven: de gezusters Schuyler. Klinkt Nederlands? Dat klopt.

Angelica (1756-1814), Elizabeth (“Eliza”, 1757-1854) en Margarita “Peggy” Schuyler waren de dochters van de Nederlandse Philip Schuyler en Catharine van Rensselaer Schuyler. Ron Chernow beschrijft in zijn biografie van Hamilton dat de gezusters Schuyler allen slim, mooi, sociaal en natuurlijk rijk waren. Elk van de zusters speelde bovendien een ander muziekinstrument, en ze waren stuk voor stuk vrij onafhankelijk.

Eliza

Het was Eliza die trouwde met Hamilton. Chernow noemt haar de ideale metgezel voor Hamilton. Hij beschrijft haar aan de hand van een portret uit 1787: ‘ze lijkt robuust en energiek, en je kan je voorstellen dat ze een tomboy was. Alles bij elkaar ziet ze er uit als een opgewekte, bescheiden ziel, gezegend met gezond verstand.’ Eliza was goed op de hoogte van politiek en geïnteresseerd in de wereld om haar heen, maar tevens een streng gelovige aanhanger van de Nederlands-Hervormde Kerk.

Angelica
Eliza’s jongere zus Peggy was eveneens mooi, maar, zo zegt Chernow, ijdel en verwaand. Het was haar oudere zus Angelica naar wie Hamilton toe werd getrokken; Chernow voert aan dat het plausibel is dat Hamilton Angelica, en niet Eliza, ten huwelijk had gevraagd als zij beschikbaar was geweest. Volgens Chernow vormden Eliza en Angelica tezamen Hamilton’s ideale vrouw; Eliza was beslist en moralistisch, Angelica werelds, grappig, charmant en levendig. Maar bovenal was Angelica slim: ze was niet voor niets de muze van politici als Thomas Jefferson, Robert R. Livingston en natuurlijk Hamilton zelf.

Twijfelachtige vrouwenrollen
Niet de eerste de beste vrouwen, die gezusters Schuyler, zou je zeggen. Maar toch bestaan hun karakters in de musical vooral in relatie tot Hamilton, zegt James McMaster op HowlRound. Nou is het inderdaad nogal twijfelachtig dat Eliza zich meteen ‘helpless’ voelt zodra Hamilton haar aankijkt. Bovendien hebben de vrouwelijke personages te weinig tijd op het podium, zegt McMaster. Hij vraagt zich af of Hamilton de Bechdeltest (waarvoor een stuk slaagt als er twee vrouwen over iets anders praten dan een man) wel doorstaat. ‘Waar in Hamilton zijn de duetten tussen en over vrouwen?’ vraagt hij.

De goede en de slechte
Constance Grady legt in haar artikel op Vox uit dat Eliza en Angelica tot op zeker hoogte in het plaatje passen van een driehoeksverhouding tussen een man, een goede vrouw en een slechte vrouw. Het is een traditie in musicalland; Grady geeft als voorbeeld Les Misérables (Cosette: goed / Eponine: slecht), The Sound of Music (Maria: goed / Barones Schräder: slecht) en Jekyll & Hyde (Emma: goed / Lucy: slecht). Maar, zegt Grady, hoewel Eliza de conventionele thuisgebonden vrouw is en Angelica de intelligente rebel, is de een niet beter dan de ander: beide vrouwen zijn belangrijk in Hamilton. Al met al is Grady dus wel te spreken over de vrouwenrollen in de musical.

Stereotypen

De feministische musicalwetenschapper Stacy Wolf is echter diep teleurgesteld in de vrouwenrollen in Hamilton. Wolf geeft aan dat Angelica nogal weinig te doen heeft in de musical, behalve dan te fungeren als Eliza’s ondersteunende zus en Hamilton’s intellectuele gelijke en muze, maar zonder daarbij een grote rol te spelen in de oprichting van het land. Met andere woorden, geeft Wolf aan, is Angelica een bekend genderstereotype. Dit geldt ook voor Eliza, die de trouwe, volgzame vrouw is die Hamilton in alles steunt. En welja, ook Hamilton's minnares Maria Reynolds is een stereotype, die als enig doel heeft Hamilton in bed te krijgen. Wolf beargumenteert dat de drie vrouwen daarmee de drie meest conventionele stereotypen vormen die er zijn: die van muze, vrouw en hoer.

Einde met Eliza

‘Plot points in silk’ noemt Hilton Als de vrouwenrollen in Hamilton. Miranda heeft niet veel gevoel voor ze, zo zegt Als. En tsja, het productieteam van Hamilton bestaat bijna geheel uit mannen (zou dat er wat mee te maken kunnen hebben..?). Maar toch, zonder Eliza was er geen Hamilton. Zij is het die aan het einde van de musical weer ten tonele verschijnt en het nalatenschap van haar man veilig stelt, of zoals ze zelf zingt: ‘I’m putting myself back in the narrative’.

Bronnen:

Als, Hilton. “Boys in the Band”, The New Yorker.
Chernow, Ron. Alexander Hamilton (2004).
McMaster, James. “Why Hamilton is Not The Revolution You Think it is”, HowlRound.
Grady, Constance. “How the women of Hamilton are changing Broadway”, Vox.
Wolf, Stacy. “Hamilton”, The Feminist Spectator.