Foto: Gerard de Haan
Vorige week ging Ordinary Days van De Brug Musicaltheater in première. Met een wekelijkse blog houden we op de hoogte van de laatste ontwikkelingen binnen deze musical. Deze keer het afsluitende blog van Julia Berendse.
'Wie heeft mijn tandpasta nou weer gestolen?! Patricia? Wesley, waar is mijn oogpotlood nou weer gebleven? Wonderlijk hoe je in zo’n korte periode toch weer zo dicht naar elkaar kan groeien en bijna als een gezinnetje gaat functioneren (schrijf ik terwijl het overhemd van Stef rondjes draait in mijn wasmachine. Je speelt een stelletje of niet zullen we maar zeggen hè).
Samen werk je keihard aan een voorstelling en als het dan zover is en je staat samen te spelen voor een volle zaal is dat gewoon echt wel een heel speciaal gevoel. We did it! Het is me weer gebeurd, ik ben tot over mijn oren smoorverliefd op het spelen van deze voorstelling. Twee dagen vrij? bah! Dat vond ik maar niks. Ik ben knotsknetterstapelgek op mijn medespelers en het hele team dat om ons heen werkt om dit voor elkaar te krijgen. Een dikke vette shoutout naar iedereen die ons geholpen heeft! En nu zijn we dan toch weer op dat vreselijke punt beland waar je steeds voor vreest. Nog maar twee voorstellingen te gaan en dan is het alweer voorbij. Hè, wat? We zijn pas net begonnen! Ik zou dit nog wel even vol kunnen houden hoor.
Maar eigenlijk mag ik niet klagen. We mogen nog twee keer, ja echt mogen. Want dit is nou zo’n voorstelling die we maken omdat we dit zo graag doen. Om de liefde die we hebben voor dat prachtige vak dat we mogen uitoefenen. Om samen ons verhaal te delen met het publiek. En om de enorme fijne tijd die we daarbij samen mogen beleven.
Het was een korte maar hele intensieve periode. Met letterlijk bloed (als ik weer eens vanaf mijn lessen bij Telekids zo snel door moest racen dat ik me onvoorzichtig tijdens het haasten ergens aan openhaalde), zweet (lees: heel veel zweet! Want wat was het warm vorige week tijdens die hittegolf! Enorme dank aan het lieve publiek dat de hitte heeft getrotseerd om naar ons te komen kijken) en tranen (o.a. bij mijn research naar de gebeurtenissen van 9/11 om me te verdiepen in mijn rol waarbij ik een heel weekend huilend achter mijn laptop heb gezeten. Maar gelukkig ook veel tranen van het lachen om mijn lieve collegaatjes) zijn we tot deze voorstelling gekomen, en voor mij was dat het allemaal meer dan waard!
Na de voorstelling gaan we eigenlijk altijd nog even het terras op om onder het genot van een drankje na te kletsen met onze gasten. Omdat dit onze eigen groep is en we graag willen blijven leren en groeien is dat voor ons heel belangrijk. Dus lieve mensen die we dit weekend nog mogen ontvangen, blijf vooral even hangen na afloop! "Wat wordt jullie volgende project?" is de vraag die we elke avond krijgen. We kunnen er nog niks over zeggen, maar we kunnen wel beloven dat we alweer hard aan het brainstormen zijn over nieuwe voorstellingen en ideeën over hoe we die dan willen gaan produceren. Zondag is alweer de laatste voorstelling van Ordinary Days, maar jullie zijn nog niet van ons af! Dat beloof ik!'
11 juli 2015, 10:10